Μες στο λευκό της φόρεμα
γελούσε σα μικρό κορίτσι
-αθωότητα
αναγκαίας εκπλήρωσης
του ζήσαν αυτοί καλά.
Πέταγμα ανθοδέσμης
προς το ευκταίο,
διαιωνίζει όνειρα
δίχως πρόσωπο ή σκοπό.
Αύριο,
το φόρεμα θα καταχωνιαστεί
-ενθύμιο παραμυθιού
σε κλουβί που σκουριάζει.
Ο βάτραχος
(δεν ήταν και)
δε θα γίνει πρίγκιπας ποτέ.
Και στα δικά σας.
Σύνδεσμος
εν αγνοία του συμπλεκτικός
άνισων συνόλων,
αχθοφόρος, άθελά του,
υποκρισίας συλλογικής.
Απ’ όλα τα διότι τεκμηρίωσης,
έλειπε η αγάπη.
POETA EXUL 